VE
vaki oldu ki, duvarı yapmakta olduğumuzu Sanballat işitince, kızdı, ve çok
öfkelendi, ve Yahudilerle eğlendi.
2.
Ve kardeşlerinin ve Samiriye ordusunun önünde söyliyip dedi: Bu zayıf Yahudiler
ne yapıyorlar? onları bırakırlar mı? kurban mı kesecekler? bir günde mi
bitirecekler? moloz yığınlarının içinden taşları mı diriltecekler? onlarsa
yanmıştır.
3.
Ve Ammonî Tobiya onun yanında idi, ve dedi: Hele yaptıkları şey—üzerine bir
çakal çıksa onların taş duvarlarını yıkar.
4.
Sen işit, ey Allahımız; çünkü bizi hor görüyorlar; ve hakaretlerini kendi
başlarına döndür, ve sürgün diyarında onları çapul olarak ele ver;
5.
ve onların fesadını örtme, ve onların suçu senin önünden silinmesin; çünkü bina
edenlerin önünde seni öfkelendirdiler.
6.
Ve duvarı yaptık; ve yüksekliğinin yarısına kadar olmak üzre bütün duvar
bitiştirildi; çünkü kavm işlemeğe yürekli idi.
7.
Ve vaki oldu ki, Sanballat, ve Tobiya, ve Araplar, ve Ammonîler, ve Aşdodlular,
Yeruşalim duvarlarının onarılması ilerlemekte olduğunu, ve gediklerin kapanmağa
başladığını işittikleri zaman çok kızdılar;
8.
ve onların hepsi birlikte gelip Yeruşalime karşı cenketmek, ve orada karışıklık
çıkarmak için düzen kurdular.
9.
Fakat biz Allahımıza dua ettik, ve onların yüzünden gece gündüz kendilerine
karşı bekçiler koyduk.
10.
Ve Yahuda dedi: Hamalların takati azalıyor, ve moloz çoğaldı; ve biz duvarı
yapamıyoruz.
11.
Ve düşmanlarımız dediler: Biz içlerine girip onları öldürünciye, ve işi
durduruncıya kadar anlamıyacaklar, ve görmiyecekler.
12.
Ve vaki oldu ki, onların yanında oturan Yahudiler geldikleri zaman, bütün
yerlerden on defa bize: Yanımıza dönmelisiniz, dediler.
13.
Bunun üzerine duvarın arkasında en alçak yerlerine, açık yerlere kavmı,
kılıçları ile, kargıları ile, ve yayları ile, aşiretlerine göre koydum.
14.
Ve baktım, ve kalkıp ileri gelenlere, ve memurlara, ve kavmın artakalanlarına
dedim: Onlardan korkmayın; büyük ve heybetli olan Rabbi hatırlayın, ve
kardeşleriniz, oğullarınız ve kızlarınız, karılarınız, ve evleriniz için
cenkedin.
15.
Ve vaki oldu ki, düşmanlarımız işin bize malûm olduğunu, ve kendi öğütlerini
Allahın boşa çıkarmış olduğunu işittikleri zaman, hepimiz duvara, herkes kendi
işine döndü.
16.
Ve vaki oldu ki, ondan sonra, uşaklarımın yarısı işte çalıştılar, ve yarısı
kargıları, kalkanları, ve yayları, ve zırhları tuttular; ve reisler bütün
Yahuda evinin arkasında idiler.
17.
Duvar yapanlar, ve yük taşıyanlarla yükliyenler, herkes bir eli ile işte
çalışıyor, ve obir eli ile silâhını tutuyordu;
18.
ve yapıcılar, her biri kılıcı belinde bağlı olarak bina ediyorlardı. Ve boru
çalan yanımda idi.
19.
Ve ileri gelenlere, ve memurlara, ve kavmın artakalanlarına dedim: İş çoktur ve
geniştir, ve biz duvar üzerinde ayrı ayrı, birbirimizden uzaktayız;
20.
her nerede boru sesi işitirseniz, oraya, yanımıza toplanın; bizim için
Allahımız cenkedecektir.
21.
Böylece işte çalışıyorduk; ve onların yarısı tan vaktinden yıldızlar çıkıncıya
kadar kargıları tutuyorlardı.
22.
Hem de o zaman kavma dedim: Herkes geceyi kendi uşağı ile Yeruşalimde geçirsin,
ta ki, geceleyin bize bekçi olsunlar, ve gündüzün işlesinler.
23.
Ve ne ben, ne kardeşlerim, ne uşaklarım, ne de arkamda olan bekçiler, bizden
hiç biri esvabımızı çıkarmazdık, herkes silâhı ile suya giderdi.